İstanbullu Gelin: Aşk her şeyi affeder mi?..

Ön yargılarımla gurur duymam ama bu özelliğimi saklamaya da gerek duymuyorum. Evet, ön yargılıydım. İlk bölümünde şöyle bir bakar, sonra nasılsa sıkılır kaparım diye oturmuştum başına ama on altı bölüm geçti, birini bile kaçırmadım. Farklı bir atmosferi olmasından belki de. O bildiğimiz konak dizilerine çok benzememesinden de olabilir. Başlı başına sebep, Esma bile olabilir... Yani kesin kez, şu sebeple bir bölümünü dahi kaçırmadım diyemem. Lâkin, sezon finaliyle içim burkulduysa; sevmişim demektir... Aşkın aniliği, geri kalan her şeyi önemsiz kılışı, bambaşka bir dünyayı kucaklama telaşı, o dünyayı değiştirmeye başlama gücü ve dünyanın başına yıkılması... İstanbullu Gelin'in, Süreyya nezdinde ilk sezonu böyle özetlenebilir aslında...

Kiralık Aşk: Kazanan hep aşk olmaz mı?..

Hem kardeşlik hem de aşkın galip geldiği bir bölümle ekrana geldi bu hafta, Kiralık Aşk. İki cephede de olağanüstü şeyler oldu ve sonunda büyük bir kazanımla bölüm perdesi aşağıya aktı... Defne ve Ömer'in bu mutluluğu ne kadar sürecek bilemiyorum ama Passionis'i artık kimse deviremez, o kesin. Her türlü zorlukla mücadele etmesini başaran o ekip, Sinan'la Ömer'in barışmasıyla yeniden 'bir' olmaya hazır. Deniz Tramba'nın da yenilgisini kabul etmesi yakındır... (kendi de inanmadı)

Kiralık Aşk: Küllerin ateşle imtihanı...

Aşktan olmamak için, değişmez görünen huyların bir kenara nasıl da bırakılabildiğini gösteren bir bölümle ekrana geldi bu hafta; Kiralık Aşk. Defne'nin her geçen hafta aşkına biraz daha sarılışı ve bu uğurda, o değişmez görünen huylarını bir kenara bırakışını izlemek enfes. Ömer'in tam da istediği buyken, artık ondan da beklenen adımların geldiği kesin. Tek sorun İz. Bu bölüm diline öylesine tehlikeli bir söylem yerleşti ki, o tehlikenin çanları halay çekmekte şimdi...

Kiralık Aşk: Bir olmak...

Birliğin, bir olmanın nasıl da güzel bir şey olduğunu gösteren bir bölümle ekrana geldi bu hafta; Kiralık Aşk... Bazı insanlara gerçekten güvenilmez, gözlerinden akar resmen tüm gerçekliği içinin. Ama hem iyi niyetli olmak hem de kendini ispat etmek derdi, bazen o güvenilmez insanlara bambaşka bakmanıza sebep olabilir. Ve sonuçta arta kalan sadece gözyaşı ve hüzün olur...

Kiralık Aşk: Sonsuz çekim

Bir beşik gibi bir o yana bir bu yana sallayan, ancak sonunda kalpleri fetheden bir çıkışla ekrana geldi bu hafta; Kiralık Aşk. Ömer ve Defne arasındaki aşkın önüne bir gayret engeller çıkadursun, her daim birbirlerini çektikleri gerçeğinden soyutlanmamız imkansız. Her mimikleri, bakışları, hareketleri, "Aşığım" diye bağırıyorken; onların derdi sadece bize ızdırap çektirmek olmalı!..

Kiralık Aşk: Acı bir gelenek...

Kiralık Aşk, bu zamana kadar ki en kasvetli ve olumsuzluk üzerine olumsuzluk izlediğimiz bölümüyle ekrandaydı dün akşam. Deniz'in gelmesiyle Defne ve Ömer arasındaki dengelerin değişmesinden korkarken, hiç ummadık bir yeni karakterle baştan aşağı şaşkınlığa uğradık. Şimdilik her şey karmakarışık gözükürken, bakalım gittiğinde gerisinde nasıl bir 'İz' bırakacak, kendisi...

Kiralık Aşk: Anlatmak mı zor, dinlemek mi?

Zorunlu bir bayram arasının ardından, iki haftalık özlemimiz dün gece son buldu. Defne'nin bir türlü Ömer'le konuşamaması ve özellikle de Sude noktasındaki yanılgımı kenara koyduğumda, keyifli bir bölüm izlediğimizi söyleyebilirim. Bu arada, o 'açılamayışın' altında bir neden yatıyor olma ihtimali de çokça yüksek...

Kiralık Aşk: Kaçmak çare midir?..

Bazı insanları çokça yanlış tanırız. İçerisindeki cevheri gördükçe, zamanla düşüncelerimiz de tümden değişiverir elbette. Bazen bu zamana yayılır, bazen de birden ortada belirir... Evet, Necmi'den bahsediyorum. İlk bölümlerde oldukça vurdumduymaz bir karakter olarak resmediliyordu. Sonradan o vurdumduymazlığın sadece yüzeysel bir yönü olduğunu keşfettik. Bambaşka bir karakteri taşıdığına şahit oldukça da, "Keşke bizim de amcamız" olsa dedik...

Kiralık Aşk: Öpücük mü istemiştiniz?..

Koray ve Neriman'ın baştan sona hakim olduğu, neşesi tam kıvamında bir bölümle ekrandaydı bu hafta Kiralık Aşk. Sadece bununla da kalınmadı, uzun zamandır gerçeğini beklediğimiz bir öpücükte yerini buldu. Koordinatları tartışılır ama konunun anlayışla karşılamaya müsait olduğu da açık...

Kiralık Aşk: Bakışlarla anlaşmak...

Su gibi akan bir bölümle daha karşımızdaydı, Kiralık Aşk. Söyleyecek bir kelime bulamıyorum deriz ya kilitlendiğimizde; tam da o duyguları yaşıyorum... Bu yazın en başarılı iki yapımından biri olan dizi, ne iddiasından ne de başarısından bir şey kaybetmeden yoluna devam ediyor. Çıtasını her hafta biraz daha yukarıya taşıması ise artık kimse için sürpriz değil. Sadece bu da değil; karşımızda olabildiğinde mütevazi, sevgi dolu bir ekip var ve televizyon camının dışında da mükemmel bir ilgi alaka ile her cuma bizi ağırlıyorlar...

Kiralık Aşk: Kendine gol atmak...

Açık ara izlemesi en keyifli, en akıcı ve suyun yolunu bulduğu bir bölümle ekrana geldi dün akşam; Kiralık Aşk. Taşların bir bir yerine oturmaya başlaması, neresinden bakarsanız bakın enfes. Unutulmamalı ki bu sürecin bir de Ömer'in gerçeği öğrendikten sonraki kısmı var. O konuda benim bir teorim var ama eğer o teori elimde patlarsa, sürecin nasıl işleyeceğini de merakla izleyeceğiz. Tabi her hâlukarda en az hasarla atlatılması, tercihimiz...

Kiralık Aşk: Ekranlardan taşan sıcaklık...

Öyle yoğun ve gergin bir dönemden geçiyoruz ki, ister istemez kendimizi atacak bir liman ararken buluyoruz. Görmenin, bilmenin, duymanın, varlığıyla yaşamanın ya da içine kapanıp her şeyden kendi izole etmenin bir faydası yok mâlumunuz. En azından ekran başında belirli bir süre her şeyden uzaklaşmak iyi geliyor. Bazen dramla, bazen komediyle beynimizi meşgul ediyoruz. Bazen aşkın, bazen de nefretin en derinini kendimize meşgale yapıyoruz...

Kiralık Aşk: Şimdilik hep oyun, ya sonra?..

Bu yazın en olmuş yapımı dersem, sanırım kimse çıkıp da tersini iddia etmeyecektir; Kiralık Aşk için... Defne ile Ömer'in aşkı, Sinan'ın tatlılığı, Yasemin'in cadılığı, Neriman'ın atan gözü, Necmi'nin dinmez çapkınlığı derken, onca zamanın nasıl aktığını anlamak imkansız. Bölümlerin ne kadar çabuk bittiğinden yakınmaksa, paha biçilemez. Tabi bunu dediğimiz her seferinde yapım ekibinin, "Bir de bize sor" diye yakındığını duyar gibiyim. Hepsine emekleri için sonsuz teşekkürler...

Kiralık Aşk: Çabuk geldin aşk...

Birinci bölümünün ardından hızını hiç kesmeyen bir ikinci bölümle ekrana geldi cuma akşamı, Kiralık Aşk. Yine eğlenceli, komik ve bolca ateşliydi. Tabi bir de, planlanan aşk oyununun yavaş yavaş gerçeğe dönüşmesinin etkilerini görmeye başladık... Ömer cephesinde her şey tam da istendiği gibi ilerliyor. Tabi adam Defne'nin bir oyun için tüm bunları yaptığını öğrendiğinde yıkılacak. Defne'nin kendini ispat etmesi için de çokça çaba sarf etmesi gerekecek. Günün sonunda aşk kazanacak mı?.. Onu da izleyip göreceğiz...

Kiralık Aşk: İlk bakış

Başından sonuna tek bir boş sahnesi olmadan ekran macerasına başlayan, gülmekten kırıp geçiren, yer yer de iç geçirten bir dizi... Kiralık Aşk, vaat ettiğini sundu bizlere. O yoğun enerjinin sadece tanıtımlardan ibaret olmadığını kanıtladı. Tüm ekibi içtenlikle kutluyorum...

Ulan İstanbul: Güle güle ve hoş geldin...

Tam tamına 33 bölüm oldu Ulan İstanbul'la tanışalı... Her türlü duyguyu bir arada yaşadığımız nadir dizilerden birisi oldu. Yeri geldi güldüğümüz kadar çok üzüldük, yeri geldi eğlendiğimiz andan çok duygulandık. Bazen tesadüflerin çokluğundan sıkıldık, bazen de her tesadüfün bir şekilde alt ediliyor olmasından usandık. Çoğu zaman Ceyhun'u her olayın göbeğinde görmekten rahatsızlık duyduk, çoğu zaman da gözlerimiz Ceyhun'u arar oldu. Biz her duyguyla birlikte, onunla her türlü kargaşayı da yaşadık içimizde. Ve dün akşam, Ulan İstanbul'un televizyon macerasının son perdesini izledik. Evet, bir yerde bitiyordu ama aynı zamanda başka bir yerde yeniden doğmaya hazırlanıyordu...

Ulan İstanbul: Ve Ceyhun her şeyi öğrenir...

Tam bir şok etkisi yaratan 'bölüm' finaliyle, Ulan İstanbul gerçek bir ters köşe yaptı biz izleyicilere. Böylesini gerçekten beklemiyordum ve hazırlıksız yakalandım. Son birkaç bölümdür, "şimdi ne olacak? diye merak etmiyorum" derken, şimdi tam da o merak denizinin içerisinde boğulmama mücadelesi veriyorum. "Dizi 33. bölümde bitiyor mu?" sorularına cevabı doğrudan senaristten aldığımız dün gece, bakalım dizide neler yaşanmış. Ve yine dün gece hangi büyük şok ailemizin ensesinde, kapanmaz bir yara açmış...

Ulan İstanbul: Ceyhun'la karşılaşmadan asla!

"Ceyhun ve bitmek bilmeyen karşılaşmalar" konulu bir bölümle daha karşımızdaydı Ulan İstanbul. Malum olduğu üzere, Ceyhun'un görevlendirildiği tüm olaylar çetemizle bağlantılı ve dün gece son ana kadar karşı karşıya gelmeseler de, finali yakalanmayla kapattık. Ceyhun'a sinir olmamak artık elde değilken, bir adamı yok yere hapse göndermek için çaba sarf eden çetemize de az biraz ayar olmadım değil. O adamı hapse geri göndermek yerine, Firuz'u köşeye sıkıştırmaya çaba harcasalar her şey sona ererdi herhalde...

Ulan İstanbul: Baskın basanın olacak mı?

Her şey zaten birbirinin içerisine girmişken bir de Firuz'un dahil olmasıyla daha da içinden çıkılmaz bir hal alan Nevizadecilik, çetemizin başını her bölüm daha da büyük sorunların içerisine sokmakta. Dün akşam yayınlanan 30. bölümde de, son ana kadar her şey arapsaçı misali karışmıştı. Firuz dilinden hiç düşürmediği delil CD'sini karakola göndermek için talimatı verdiği sıradaysa istediği sonucu elde etti. Bu sorunlu gelişmeyi yaşamadan atlatan çetemizin ise ondan nasıl kurtulacaklarına dair en ufak bir fikri bile yok... Lafı daha da fazla uzatmadan, hemen bölüm analizine başlayalım derim...

Ulan İstanbul: Yargılamayın

Bir haftalık aranın ardından, Ulan İstanbul dün akşam yeniden ekrandaydı. Firuz'un kim olduğundan, çetemizden daha ne istediğine kadar her şeyi öğrendiğimiz bir bölüm izledik. Tabi sadece bu yetmezdi, üzerine bir de Ceyhun iyice işkillendirildi. Çetemiz yeniden toplanıp gitmeye yeltendiğinde ise başka bir sorunun cevabı ortaya çıktı. Ve bu cevap, onları gidiş fikrinden yeniden vazgeçirecek... Tüm bunların ışığında, lafı fazla uzatmadan bölümün analizine başlayalım derim...